*آیا دچار ناپایداری سیاسی شده ایم ؟*

این روزها بحران های گوناگون مثل ناترازی های متفاوت ، آلودگی هوا ، تورم و گرانی کمرشکن، مشکلات آب و برق ، سوختن جنگل های ملی ، تحریم های ظالمانه ، شکافهای اجتماعی ، فرو نشست زمین و حتی فضای مبهم جنگ کشور را دچار گونه ای ناپایداری سیاسی نموده و در طرف دیگر تاب آوری مردم در مرز شکنندگی قرار گرفته است، بحران های زیستی و اقلیمی در کنار تحریم های ناعادلانه باعث فشار به اکثر اقشار جامعه به ویژه طبقه فقیر و متوسط گردیده است . خشونت جمعی، ناگهان از آسمان نمی‌افتد. در لحظه‌ای خاص، مثل سیلی که سدش شکسته شود، از درون جامعه سرریز می‌شود. چرا مسئولان و دولتمردان ما به این موضوعات توجه نمی کنند آیا نمی دانند یا بی تفاوت شده اند؟! ایران زمین، جایگاه نخبگان ،اندیشمندان، سیاستمداران ، اقتصاددانان ، و عالمانی است که می توانند با درایت و هوشمندی راهگشا باشند

شناسایی و اولویت بندی این مشکلات و راهکارهای مناسب کوتاه مدت و بلند مدت برای رفع این مشکلات وظیفه اصلی دولت و همه دلسوزان این سرزمین و مرز و بوم است. جامعه ایرانی از گزینه‌هایی همچون شعار درمانی عبور کرده است و خواهان حکومتی با ظرفیت چه از نظر دیپلماسی ،سیاست خارجی و داخلی ، اقتصاد ، فرهنگ ، تجارت ، آموزش و تعامل با جهان است. با نگاهی به شاخص کیفیت هوای کلان شهرها به ویژه در اهواز

درمی یابیم ما در حال تجربه جمعیِ یک فاجعه بزرگ هستیم. ما ساکنان امروز این سرزمین رنج می‌بریم و بدون انکار واقعیات دوام می آوریم، این روزها کشور ما در دود غلیظی غرق شده که ریه‌های میلیون‌ها انسان را می‌سوزاند. شاخص کیفیت هوای کلان شهرها بالای ۲۰۰ دیگر فقط «شاخص» نیستند؛ حکم مرگ تدریجی‌ دارند. طبق گزارش سال ۱۴۰۳ سازمان بهداشت جهانی، آلودگی هوا سالانه بیش از ۶۰ هزار ایرانی را مستقیماً می‌کُشد. آیا زمان آن نرسیده است که در سیاست ها تجدید نظر کنیم در مقایسه ای کوچک بین کشور عربستان و ایران در می یابیم که چرا ناترازی داریم کشور عربستان باوسعتی حدود دو میلیون و یکصد و پنجاه کیلومتر مربع وسعت و بدون داشتن هیچ رودی با سرمایه گذاری در بخش آب شیرین کن ها با رقم مصرف بالای آب(قریب دو برابر میانگین جهانی) بدون ناترازی آب است اما در کشور ما با وجود رودخانه های پر آب ودریاهاو دریاچه‌ها و کوههای پر برف دچار ناترازی و چه بسا بحران آب شده ایم . کسینجر معتقد بود که در سیاست می بایست توازن را رعایت کرد. آیا زمان بازنگری درسیاست فرا نرسیده است ؟ به نظرم دوران جزم

اندیشی و دگماتیسم گذشته است و باید به جای آن دکترین صلح و اقتدار را پیش گرفت . زیرا فرهنگ بومی جهانی در هم تنیده شده و باید با تعامل از تمام ظرفیت های موجود برای گذار از این بحران‌ها استفاده کرد. دولتمردان باید با یک دینامیسم ضروری و همراهی سمپاتی های موجود به یک شرایط ایده آل به نفع مردم و منافع ملی دست یابند. و گر نه فاجعه نزدیک است.

ایمان آقاملاپور رئیس شورای استانی حزب کارگزاران سازندگی خوزستان.