درواقع به خانه ی موقت عشایری “وارگه” می گویند،وقتی چادرعشایری دروارگه برپاشد به آن مال گفته می شود، مال به معنی منزل می باشد.

درواقع به جای مال وارگه می گویند،که بنام‌صاحب آن برای همیشه می مانداگرچه وارگه ازنظرمالکیت سندرسمی نداردامادرعرف مالکیت آن برای صاحبش تاییدشده می باشدوکسی حق دخل وتصرف درآن راندارد،هرگونه دخل وتصرف درجا وارگه از نظرعرف وسنت عشایر تخلف وتوهین به آن خانواده می باشد،علاوه برآن وارگه علاوه براینکه حریم خصوصی می باشد،قداست دارد،عشایرمعتقدندکه یک وارگه می تواند برای یک خانواده عشایری دارای سعدونحس هم باشد،اگر خانواده عشایری سالی خوب راداشته باشند،می گویند این وارگه برکت دارد ،امااگر خدای ناکرده گوسفندانشان بمیردیادرسال چندتاضررنماینداصطلاحی دارندکه می گویند:”این وارگه ورمون نساخت”وسال بعددرجای دیگروارگه جدید بنا می کنند.وارگه بعنوان یک سندتاریخی برای عشایرنیزمحسوب می گردد،علاوه برآن بعنوان بخشی ازفرهنگ عشایر نیزمی باشدکه درمواقعی باجاوارگه درد دل می کنندوآمال وآرزوهای خودرابیان می نمایند.

شاید ترانه کن کن مالا رااززبان ترانه سرای بزرگ بختیاری شنیده اید:
آخی کن کن مالا
ای داد ای دلم ره واباسون
آخی بیو بریم زار بزنیم ای
ای داد ای جاوارگه هاسون

کن کن مالا
ای داد ای دلم ره به دینسون
آخی بیو بریم زار بزنیم ای
ای داد ای جاوارگه دوش پسینسون

ای شمالِ باد ای
ای داد ای بیو برس به حالم
آخی آفتو مل به کمر
ای داد ای سُهد پرک و بالم

ای شمالِ باد ای
ای داد ای بیو برس به دادم
آخی خَوَری سی مو بیار
ای داد ای تا بکنی شادم

ولا یکینه ایخواستم
ای داد ای بی داد بخونه
آخی بکنه خار ز دلم ای
ای داد ای گل بجاس بنشونه

کی خلاص ایبوم
ای داد ای ز ای مات گندم
آخی وا رستن برزی یرون
ای داد ای مو په سیچه مندم
میر مات بنگ ایزنه ای
ای داد ای غله مند سر پا
آخی داسته تند تند بکش ای
ای داد ای نمهنی به گرما
برزی یر نو برزی یر
ای داد ای چپت نتنیده
آخی داسته تند تند بکش ای
ای داد ای غله نه نچیده