دیدارخوزستان، پس از کش و قوس های فراوان، بلاخره طرح موسوم به رتبه بندی فرهنگیان اجرا شد و آنچه بیش از همه خاطر فرهنگیان را متاثر می کند نوع مواجهه مشترک دولت قبل و فعلی با این موضوع بوده است.

دولت قبل و به ویژه ریاست برنامه و بودجه وقت که از قضا خود از هم صنفی های قدیم فرهنگیان بود، آنقدر زمان را کُشت – شاید هم عامدانه – و خود را در پیچ و خم های بروکراسی و پروتکل های دست و پاگیر انداخت تا توپ را به دولت فعلی پاس دهد.

دولت فعلی هم علیرغم مشکلات زیاد برای اجرای رتبه بندی، تن به اجرای این مصوبه داد.

اینک پس از سال ها انتظار و ماه ها مصاحبه و اقوال مختلف، شیوه اجرای رتبه بندی همکاران فرهنگی به بدترین شکل ممکن اجرا شد.

۱- چرا ارزیابی فرهنگیان توسط فقط یک نفر ارزیاب صورت گرفته است؟

آیا بهتر نبود به جای یک نفر ارزیاب از ۲ یا ۳ نفر ارزیاب، جهت ارزیابی استفاده می شد تا میزان خطا و احیانا سلیقه ارزیابان کاسته شود؟ *هر چند بعدتر نظر ارزیابان هم توسط هیئت ممیزی و سیستم نرم افزاری طراحی شده؛ وتو شد.*

۲- اتفاق عجیب تر اینکه اگر همکاری از مجموع ۴شاخص؛ در ۳ شاخص رتبه ۵ شود و فقط در یک شاخص رتبه ۲ می شد، نمره نهایی ایشان رتبه ۲ می شود.

سوال اینکه؛ چرا رتبه بالاتر یا میانگین را در نظر نگرفتند و به سمت رتبه پایین تر غش کردند؟

مثل اینکه به دانش آموزی بگوییم همه نمرات شما ۲۰ شده است، اما چون یک نمره ۱۴ داشته اید پس شما به اندازه ۱۴ تشویق می شوید.

۳-  در تیم طراحان مورد نظر، کسی نبود که با ابتدایی ترین مباحث آماری آشنا باشد؟ مجریان نمی دانند میانگین چیست؟

میانه و نقطه ۵۰ درصدی را نمی شناختند؟

چرا حداقل از این دو شاخص استفاده نکردند؟

این را کجای دلمان بگذاریم؟

با کدام منطق اداری، آماری و انسانی به این نتیجه مذموم رسیدند که پایین ترین رتبه در مجموع شاخص ها را لحاظ کنند؟

۴- چرا برای اجرای حقی که سال ها از زمان تصویب آن می گذرد و در نهایت تاثیر ناچیز آن بر حقوق و مزایای معلمین، اینقدر تبلیغات می شود؟

۵-  همکاران فرهنگی اعلام فرمایند در منطقه محل خدمت خود چند نفر موفق به اخذ رتبه ۵ شده اند؟

۶ – اکنون هیجان و خوشحالی خاصی بابت همین اجرای ناقص در بین همکاران فرهنگی دیده نمی شود.

بهتر نبود این طرح در همان زمان و به وقت اجرا می شد و اینک که اجرا شده چرا ناقص و با منت؟

۷-  فارغ از اینکه قصد تقابل با سایر همکاران  ارجمندمان داشته باشیم اما موارد مصداقی اشکال در صدور رتبه بندی بسیار زیاد است.

مگر قرار نبود مولفه ها بر اساس شاخص های هیئت علمی دانشگاه ها تدوین شود.

آیا در دانشگاه ها هم ارزیابی اینگونه است؟

۸ – آماری از نظر فراوانی افرادی که تا کنون در کدام شاخص قرار گرفته اند، وجود ندارد.

اما ارزیابی میدانی و پیش بینی ها نشان می دهد کمترین سهم متعلق به رتبه ۵ می باشد.

۹- چرا در مرحله آخر و پس از صدور برخی رتبه ها،  از بسیاری از فرهنگیان، بی هیچ دلیلی یک تا دو رتبه کم شد؟ همینطوری بی هیچ دلیلی!!

۱۰- براستی هدف مجریان رتبه بندی از بارگذاری حجم عظیم مستندات حدود ۸۵۰ هزار فرهنگی چه بوده است؟

۱۱-  توجیه مجریان برای بارگذاری مستندات آنست که حقوق و مزایای فرهنگیان را معادل ۸۰ درصد اعضای هیئت علمی دانشگاههای دولتی فرض کرده اند

ولی به واقع آیا اینگونه است؟

آیا اکنون فرهنگیان، ۸۰ درصد هیئت علمی دانشگاه حکم حقوقی گرفته اند؟

۱۲- حال که حقوق فرهنگیان قرار نیست معادل اعضای هیئت علمی دانشگاهها شود، بهتر نبود از ۳ شاخص اصلی؛ یعنی *مدرک تحصیلی، سابقه خدمت و ساعات ضمن خدمت* برای رتبه بندی استفاده شود و از بارگذاری این حجم مستندات اجتناب شود؟

مثل همه وزارتخانه ها و سازمان ها متر و معیار مشخص باشد.

و سرانجام اینکه؛ مساله معیشت فرهنگیان با همین رتبه بندی ناقص هم حق الناس است که اسلام به رعایت آن بسیار توصیه کرده است.

هر جایی که دفاع از منزلت و معیشت فرهنگیان در میان باشد، بهتر است همکاران از هر حزب و جناحی؛ اختلافات درونی و مماشات با هم حزبی هایشان را کنار بگذارند و واقعیات را با انصاف بیشتری مورد مداقه قرار دهند. بنابراین باید اذعان داشت *”چون ترازوی رتبه بندی خراب است، حال و کام فرهنگیان زیادی هم خراب است.”*

آنچه بیش از همه، خاطر فرهنگیان را می آزارد، اختصاص رتبه ای به آنان است که پس از سال ها خدمت صادقانه، خود را شایسته آن نمی دانند و حتی نمی دانند این برچسب توسط چه کسی یا کسانی و چگونه به آنها الصاق شده است.

حتی اطلاع ندارند اعتراضشان چگونه بررسی خواهد شد.

به نمایندگان مجلس که امیدی نداریم؛ اما قطع به یقین مسئولین وزارت متبوع از حجم زیاد نارضایتی پیش آمده در بین فرهنگیان آگاهی دارند. بنابراین پیشنهاد می شود تا دیر نشده نسبت به اصلاح فوری دستورالعمل رتبه بندی اقدامی به وقت به عمل آورند.

۲۸ اسفند ۱۴۰۱