سیاه‌چادر، ساده‌ وصمیمی، آرامش‌بخش و گرم. روی زمین و جایی برای رسیدن به آنچه ارتباط را بی‌پرده و روان برقرار می‌کند. در پایان روزی که ۱۷۰۳ طرح عمرانی در ایام الله دهه فجر به مردم خوزستان هدیه داده شد، استاندار مهمان سياه‌چادری بود که قوم لر و‌عرب با چای و قهوه به استقبال آمدند. فارغ از تشریفات رسمی و بدون هیچ هماهنگی قبلی، عشایر غیور خوزستانی آمدند و کنار سید نشستند و هر کدام خواسته‌‌ای مطرح می‌کرد و در قبالش انتظاری داشت. یکی از جاده‌‌ی دسترسی می‌گفت، دیگری از آب شرب، آن یکی با گویش شیرین بختیاری از بیکاری جوانان منطقه‌اش می‌گفت و‌ جوان دشداشه به تن و‌ عگال به سر از استاندار می‌خواست مهمان روستایشان باشد و از نزدیک شاهد ظرفیت و البته مشکلات آنجا باشد.

آنچه بیشتر از هر چیز به چشم می‌آمد، صعه‌ی صدر و گشاده‌رویی سید بود. فارغ از منصب و جایگاه، بدون تشریفات چشم و گوش به حرف‌ها سپرده بود. ساعت‌ها گذشت و دور سید خلوت نمی‌شد. یکی پس از دیگری می‌آمدند و هرکس مسئله‌ای مطرح می‌کرد، دست‌نوشته‌ای از سید می گرفت و جایش را به ديگري می‌داد.

وفاق یعنی همین. یعنی کنار هم بودن و برای هم بودن. یعنی هيج چیز میان مردم و مسولان فاصله نندازد و هر فرصتی که پیش آمد، اقشار بیایند و خواسته‌هایشان را مطرح کنند و‌ پاسخ بگيرند.

اینجا خوزستان است، سرزمین شور و‌ حماسه. شعر و حماسه. جایی که قدم به قدم از خون شهیدان لاله روییده. دروازه‌ تشیع و‌ قدمگاه هشتمین اختر تابناک آسمان ولایت. مردمانی از جنس صداقت و صمیمیت و وفاداری. حالا که دولت وفاق حاکم است و استاندار از دیار خودمان است، فرصت را غنیمت بشماریم و رفتار منش سید را الگو قرار دهيم و با هر مسولیت‌ و‌ رده‌ی سازمانی، به میان مردم برویم و بی‌واسطه صدايشان را بشنویم و هرآنچه از دست‌مان برمی‌آید انجام دهیم.

یادمان باشد، مسول یعنی متعهد و موظف بودن. متعهد به آنچه بر عهده‌مان قرار دادن و موظف به پاسخگویی. حلقه‌‌ای که امروز دور استاندار خوزستان تشکیل شد، تنها یک پیام دارد، امید و امیدواری به آنچه در پیش است. وفاق ملی یعنی همکاری، همراهی، هم‌صدایی، اتحاد، برابری و‌ برادری، برای ساختن امروز و فردای ایران سربلند.

ابراهیم متین‌سیرت