با خود قرار گذاشته بودم که دیگر در هیچ انتخاباتی حضور نداشته باشم .چون بارها به این باور رسیدم که رأیم به هیچ انگاشته می شود.و در محضر پروردگار سوگند یاد کردم که دیگر رای ندهم.
نداشتن آرامش و ثبات در میهن عزیزم که در سال های اخیر دستخوش نامهربانی های زیادی شده است.و مدعیانی که ادعای مالکیت تام بر ایران عزیزم دارند و چه تیشه ها که بر ریشه ی ایران نازنین نزدند.‌ گویی آنها آن را ارث پدری خود می انگارند. دین زدگی جوانان میهنم ، رسیدن آنها به احساس پوچی و ناکارآمدی کسانی که به واسطه ی پیشانی ممهورشان ونه به حسب لیاقت در تار و پود دستگاههای اجرایی نفوذ کردند ، بلاتکلیفی و سردرگمی برای انجام کوچکترین کار بخاطر عدم ثبات در اقتصاد کشور ، افزایش فساد اجتماعی در زمانه ای که مدعیان دین دار، مسئول آن هستند، زباله گردی هموطنانم که روز به روز صحه ی بیشتر بر رفاه به ارمغان آورده بر ایشان می زند !! افزایش آمار خودکشی به واسطه ی افزایش امید به زندگی که هرگز نتوانستند در دل جوانان شایسته ی شکوفا کنند.بد اخلاقی هایی که به والله در هیچ کتاب اللهی هم توصیه نشده که این چنین باشید و نمی‌دانم از کدامین شریعت ساختگی سرچشمه می‌گیرد و به صدها دلیل دیگر نگاه و نظر من نه به انتخابات برای همیشه بود!
ولی حالا انتخاب بین خوب و بد است همه ی اتفاقات این چند سال را روی میز می چینم و بدون تأسی کورکورانه و با رجوع به عقل به عنوان یک ایرانی دلسرد و نا امید از همه چیز ، حق رای خود را به نا اهلان نمی‌دهم . من از جناب دکتر پزشکیان انتظار شق القمر ندارم ولی حداقل  غرق شدن و دست و پازدنمان در آماج مشکلات و بی تدبیریها ی حاکم کم رنگتر شود. و بلدوزرهای تخریب مملکتم از کار بیفتد .کفاره ی سوگند خود را می‌دهم و از خدایی که همه چیز به اراده ی اوست میخواهم دکتر پزشکیان را در عرصه ی خدمت  یار و یاور باشد.
هدا نورالدین موسی
۷ تیر ۱۴۰۳